Фақат сен йиғлама (роман, давоми) 29 июня, 2013
Posted by Shahodat in Наср.add a comment
12. Бухоро ўт ичинда
Нур қалъаси Бухоро билан Самарқандга олиб борувчи йўл ўртасидаги бир робита эди.
Мелодий минг икки юз йигирманчи йилнинг феврали. Мўғуллар Нуротада нафас ростлаб, Бухоройи Шариф ҳамласига шайланди. Шаҳар мудофаасига Инанчхон Ўғил Ҳожиб, Ихтиёриддин Қўшлу, Ҳамид Пўра Қорахитойлар сардорлик қилишади. Мўғуллардан қочган уйғур – Гўрхон (уни Кўкхон ҳам дейишган) улар сафига қўшилиб, шаҳар мудофааси чоғида жонбозлик кўрсатади. Бухороликлар Ўтрор босқинидан яхши хабардор эди, лекин шаҳар етарли мудофаа имкониятига эга эмасди. Бу Чингизхонга қўл келди, албатта. Энг ёмони, шаҳар аҳли орасида ваҳм ва қўрқув ҳукм сурар, ҳар ким ўз жонини асраш ғамига тушиб қолганди. Уларнинг назарида, мўғулга бас келиб, уни ўлдириб бўлмайди. Мана шу саросима ҳал қилувчи аҳамият касб этди.
Бу гал зимистон ҳам бошқача келди. Қиш қишлигини кўрсатмоқда эди. Қиш қиличини, ғанимлар эса шамширини яланғочлаб, шаҳар аҳлининг дилига баттар ғулу солдилар.
Сарбоз Инанчхон Ўғил Ҳожибга хабар етказди:
– Бухоро қозикалони Бадриддин Қозихон шаҳар дарбозасини аларға очиб бермак тараддудини кўрмакдадур.
Иналхоннинг қонли заволини кўз олдига келтирган Инанчхонга туйқус жон қайғуси келди. Таҳликага тушган Инанчхон Ўғил Ҳожиб Бухоро қамалининг учинчи куни шаҳарни тарк этиб, Урганчга қараб от сурди. (далее…)
Фақат сен йиғлама (роман, давоми) 20 июня, 2013
Posted by Shahodat in Наср.1 comment so far
11. “Минг қатла шукрки, нуроталикмиз!”
Зарнуклик бир кас уларни Нурота томон бошлаб борди, аммо Қалъага яқинлашган сари уни титроқ босди.
– Улуғ хон, бир қошиқ қонимдин кечсангиз, мен сизга бир воқени айтиб бергум.
Чингизхон ҳузурида титраб турган бошловчига “айтавер” ишорасида бош силкиди.
– Нурота мўъжазгина, бироқ эъзоз топган гўшадир. Ҳатто етти иқлимга довруғи кетган Искандари Зулқарнайн ҳам тоғлар ортида қад кўтарган бу маскан кишиларига озор еткизмаган.
Мелоддан аввалги уч юз йигирма тўққизинчи йил жаҳон фотиҳи Искандар Зулқарнайн Нуротага яқин келиб тўхтайди. Навкарлари сабоҳда қудуқ ичидан тутун кўтарилаётганига гувоҳ бўлиб, ҳайратдан ёқа ушлашади. Бориб қарашса, тоғ ичидан чашма шарқираб оқмоқда экан. Бу Нур чашмаси эди. Улар шифобахш сувдан қониб ичгач, шаҳарни ўз ҳолида қолдириб, бошқа манзил томон йўл олишади. Муваққат тўхталган масканда эса Искандар Зулқарнайн қишлоғи нақш бўлади. Бу қишлоқ ҳозир ҳам шу ном билан аталади. (далее…)
Фақат сен йиғлама (роман, давоми) 17 июня, 2013
Posted by Shahodat in Наср.add a comment
10. Ўтрор ҳусрондадир*
Уфқ қонаб, шафақ баайни қотиб қолган каби эди. Ов учун айни муддао эканини англаган бўрилар галаси пастга эниб, ўлжаларини таъқиб эта борди. Томирларидаги ваҳший қон фавқулодда шиддат билан оқаётганини ҳис этар экан, иттифоқо бежо кўзлари ҳам қонталаш бўлиб кетди. Бўйинларидаги ёлларини шамол тўзғитарди. Ўлжа қарийб улар панжалари орасида эса-да, таҳлика ўтида жизғанак қилиб, қутқу билан жонларини олиш гашти йиртқичлар учун ҳузурли эди.
Бўрилар ўлжани қувиб, тобора пастга томон эниб бораверди. Улар ниҳоят сайҳонликда доира ҳосил қилиб, дағ-дағ титраётган, бунга сари талвасали маърашлари билан оламни бузгудек бўлаётган ўлжаларини сиқувга олишди. Йиртқичлар сардори пайт пойлаб ўзини қайси бир бояқишнинг устига отди, саросимада қолган қўй унинг чангалидан қутулмоққа урунди, аммо бўрининг ажалэлтар тишлари унинг бўғзига санчилди. Сардор бўрининг ҳамласи бошқаларга бир имо эди, бундан куч олган иккинчи бўри бошқа қўйга ҳамла қилди, кейин яна, яна ва яна… Йиртқичлар шу тариқа бир фурсат ичида қўйларни ғажиб, жувонмарг этишди… (далее…)
Дунё кўз ўнгимда айланиб борар 8 июня, 2013
Posted by Shahodat in Шеърият.add a comment
Дунё кўз ўнгимда айланиб борар,
нигоҳлар мавога шайланиб борар.
Ларзон шамолларга бурканиб тақво,
Кўнгил ўсиб борар, юксалиб борар.
Тинимсиз айланар бунча чархпалак,
Кўнгил кўчасида кимлардир ҳалак.
Қандай тоқат қилгай, чидагай юрак,
Нафси вос-вос, мушкулми уддаламак?!
Минг йил йўлда юрдим, минг йил юкундим,
вужудим юракка бўлди мустабид.
Покиза-пок нафас билан юкундим,
Олис манзилларга кўз тикди умид.
Кўзимдаги бу ёш-жонимга талош,
дилимдаги қуёш тутади бардош.
Шамоллар раксига урилиб бу бош,
тиззамни қучоқлаб тортаман ювош!
Азиз кимсаларим осон йўқотдим, ё ҳу!
Тахир тотдим, аччиқ бол тотдим.
Умид инди, мен эса армонни отдим,
топдим дедим, Нурга ботдим. Мен ботдим!
24 феврал,2013 йил.
Бўғизингда куй ёқиб келдинг… 8 июня, 2013
Posted by Shahodat in Шеърият.add a comment
Қуйилади бир завқу зилол,
Қия боқар сўнг шавқу ҳилол,
Улар шаксиз улгу олгандир,
Сендан нусха кўчирган Дилдор,
Тун қўйнига чўғ отган Дилдор!
Тун ҳам шошиб ёмби ёқяпти,
Сийнасига юлдуз тақяпти,
Муштарий ҳам яшнаб боқяпти,
Юлдуз каби яшноқсан Дилдор,
У ҳам асли сенга дахлдор!
Тун қўйнида тонг ҳам тўлғонди,
Бокира тонг сокин уйғонди,
Қуёш бунга қайта инонди,
Балки у-да сенга даҳлдор,
Қуёш каби чақноқсан Дилдор!
Сенинг тенгинг эмас ахир ёт,
Бу тонг Зафарни уйғотди Бомдод!
У-да менга жигар, ҳам домод,
Зарафшонда юрармисиз шод?
Мени баъзан эслармисиз ёд?
Шамол бўлиб сен оқиб келдинг,
Кипригингга гул тақиб келдинг,
Бўғизингда куй ёқиб келдинг,
Куй ҳам нусха кўчирган Дилдор,
Айтай, айтай, эшитинг ким бор?
24 апрел, 2013 йил.
Улуғ Тангрига ҳамд айтгувчи Зот 8 июня, 2013
Posted by Shahodat in Наср.add a comment
Покиза «Ихлос» ичида Улуғ Мавлога юкуниб бошлайман.
Бу бир улуғ ҳодиса, ёрқин мужда эди аслида.
Ложувард осмон тўлғониб, қуйида феруза булутлар кўчди. Кейин бу ҳол-ҳодиса иккинчи, учинчи қаватида содир эди. Сидратул Мунтаҳода Улуғ Мавло мужда сачратди. Қудратли зарби билан силкиниб, осмон сийнасига ёрқин ёмбисини қадаб қўйди. Ҳамон айтадиларки, бу беназир ва танҳо даҳо Муҳаммад Мустафо эди. Даҳо Жоруллоҳ бўлди ва барча руҳафзо оқимлар Улуғ мантиққа буйинсунди.
Ўн Саккиз минг олам ҳукмдори Жаноби Ҳақ-Бору Барҳақ ўз Расулига икром қилиб, бир мўъжиза содир этиш арафасида эди . Расули Акрам Яратганнинг қўлловида Буроқ исмли уловда кечаси Масжидул Ҳарамдан – Масжидул Ақсога келиб, икки ракаат намоз ўқийди. Аввал осмоннинг биринчи, кейин иккинчи, сўнгра учинчи қаватига кўтарилди. Якунида Сидратул-Мунтаҳога кўтарилди ва Улуғ Мавло ҳузурида ҳозир бўлди. Осмоннинг ҳар қаватига етганда Ул мукаррам Зот эшикни очишни сўрарэди.
-Ким? – дея таажжуб-ла сўрашди қўриқчи малойиклар.
— Муҳаммад! Улуғ Тангрига ҳамду сано айтгувчи зот, — дея жавоб қайтарилди.
— Шундайму? Ул Зот Элчи этиб юборилдиму?
— Шудоқдур…
Ўшанда осмоннинг ҳар қаватига етганида Расулиллоҳ Яратганинг бир элчиси билан юзлашиб, жаннату жаҳаннамнинг рўйи- руҳсорини ўз кўзлари билан кўрганлар….
Муқаддас меърож куни барчамизга хайрли хабарларни етаклаб келсин….
Фақат сен йиғлама (роман, давоми) 2 июня, 2013
Posted by Shahodat in Наср.add a comment
8. Қалтис вазият
Бу улкан салтанат, магар ворислари узоқни кўра билгувчи одил сиёсат юритиб, ақлу зако билан бошқарганида, довруғи етти иқлимга етгулик барқарор давлатга айланиши муқаррар эди.
Ўтрор воқеасидан сўнг келган элчиларни Хоразмшоҳ сазойи қилди, сўнг уларни Чингиз саройига шармандаларча қайтариб юборди. Бу ҳам етмагандек, бош элчи – Ибн Кажраб Буғрони қатл этди. Бу қирғинбарот уруш сари ташланган кафолатли қадам эди. Мовароуннаҳр узра қора кунлар кўланка ташлаб, қутқу солиб яқинлашмоқда эди…
Cултон Алоуддин Муҳаммад Хоразмшоҳ саройда улкан анжуман – ҳарбий машваратга аъёнларини чорлади. Тахтда виқор билан ўтирган Хоразмшоҳ вазири аъзам Низом ул-мулкка ўткир нигоҳини қадади. Вазир эса ўз навбатида буйруққа мунтазир қўл қовуштириб турган жарчига ишорат этди.
– Давру даврон, соҳиби султон, тахти Сулаймон, жавоҳиру жаҳон, саодатманд камрон, Искандари Соний, Мовароуннаҳру дилбанд, Cултон Санжар Монанд сиз азизларни машваратға чорлайдур…– Жарчининг жарангдор овози саройни тутди.
– Чорловлари муборак келғай, – дея унинг оғзидан гапини олиб давом этди Имод ал-мулк Тожиддин Жомий. – Бул оламнинг аввал боши Жанобу Ҳақ, Биру Барҳақ Олло тааллога ҳамду санолар бўлғай… (далее…)
Яширин Муждалар 